چگونه در هنگام نصب اوبونتو به صورت دستی اقدام به پارتیشن بندی کنیم؟

یکی از مهمترین مراحل نصب توزیع های لینوکس پارتیشن بندی در هنگام نصب است، گرچه این موضوع به کررات در وب توضیح داده شده اما به هر حال بازگوکردنش هم خالی از لطف نیست انشالا به کار یکی بیاد :) تو این پست به طور تصویری پارتیشن بندی رو در دو حالت مختلف در توزیع اوبونتو توضیح میدم.

اگر یک دیسک خالی داشته باشم

۱. برای این کار ابتدا با دیسک زنده اوبونتو سیستم رو بوت کنید این کار با سی دی زنده یا یو اس بی قابل بوت انجام میشه. 

۲. شروع به نصب نموده، در مرحله چهار گزینه "Something else" مطابق تصویر زیر انتخاب کنید:

۳. پس از انتخاب این گزینه دیسک خود را بصورت یکی از دو حالتهای /dev/sda یا  /dev/mapper/pdc_* مشاهده میکنید. مطابق تصویر زیر بر روی  "New Partition Table..." کلیک کنید در این مرحله شما باید فضای خالی دیسک را مشاهده کنید!

۴. ساخت پارتیشن (SWAP) این مرحله اختیاری است اما توصیه میشود انجام داده شود! یکی از موارد کاربرد این پارتیشن در زمانی است که سیستم را به حالت هایبرنت میبرید.  گزینه free space را انتخاب و سپس بر روری علامت + کلیک کنید در مرحله بعد پارتیشن مورد نظر را مانند تصویر زیر ست کنید:

نکته ای که در این جا باید مد نظر داشت این است که دارتیشن سواپ را اندازه رم یا بیشتر از آن در نظر بگیرید مثلا اگر رم سیستم ۵۱۲ است پارتیشن سواپ را ۱ گیگ در نظر بگیرید. 

۵- ساخت پارتیشن ریشه یا "/": این پارتیشن شامل فایل های سیستمی، فایل های مربوط به کرنل یا هسته فایل های مربوط به بوت و...

در ادامه بر روی free space و + کلیک کنید و پارامترهای مورد نظر را همانند تصویر زیر ست کنید:

۱۰ تا ۲۰ گیگ معمولا برای پارتیشن "/" کافی است.

۶- ساخت پارتیشن هوم /home این پارتیشن شامل اسناد، موزیک و فایل های مربوط به کاربر است. ساخت پارتیشن خانه هم همانند مرحله ۵ است.

۷- ساخت پارتیشن های   /boot, /tmp و /var که کاملا اختیاری است و از نظر من هیچ احتیاجی به ساختن این پارتیشن ها وجود ندارد مگر بنا به نیاز کاربر. فضای مورد نیاز بنا به نیاز کاربر است:

*پارتیشن boot/ معمولا بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ مگ در نظر گرفته میشود.

** پارتیشن های var/ و tmp/ معمولا کمتر از ۵ گیگ است.

پس از اتمام مراحل بالا شما با پنجره ای همانند زیر روبرو میشود

اگر دیسک حاوی یکی از نسخه های سیستم عامل ویندوز باشد

۱. برای این کار ابتدا با دیسک زنده اوبونتو سیستم رو بوت کنید این کار با سی دی زنده یا یو اس بی قابل بوت انجام میشه. 

۲. شروع به نصب نموده، در مرحله چهار گزینه "Something else" مطابق تصویر زیر انتخاب کنید

۳. درایوهای مونت شده را از حالت مونت خارج و مطابق تصویر زیر عمل کنید:

در ادامه باید تصویر زیر را مشاهده کنید:

۴- ایجاد فضای خالی برای اوبونتو:

ابتدا درایو ویندوزرا انتخاب کنید (مهم: لودر loader را انتخاب نکنید!). درایو مورد نظر باید بزرگترین درایو باشد. پس از انتخاب درایو ویندوز بر روی دکمه ...change کلیک کنید. سای پارتیشن ویندوز را به ۶۰ درصد حجم فعلی‌اش کاهش دهید.

*اگر تمایل داشته باشید میتوانید بعضی از پارتیشن هایی که نیاز ندارید با کلیک کردن بر روی دکمه - پاک کنید. توجه! پارتیشن ویندوز را پاک نکنید! 

جدول پارتیشن پس از طی این مراحل باید به شکل زیر باشد:

در انتها باید باقی مراحل را مانند مراحل ۴ الی ۷ در قسمت اگر یک دیسک خالی داشته باشم طی کنید.

*مطالب بالا در واقع بخشی از مطالب ارائه شده در سایت askubuntu است که ترجمه شده و در اختیار شما عزیزان قرار گرفته، مطالب بیشتر در مورد پارتیشن بندی رو میتونید با مراجعه به این لینک مطالعه کنید.

منابع:

http://askubuntu.com/questions/343268/how-to-use-manual-partitioning-during-installation

مواردی که کاربران قبل از ورود و استفاده از توزیع های لینوکسی باید بدانند!

 حقیقتش رو بخواهید من خودم قبل از اینکه به سمت اوبونتو بیام اصلا هیچ ذهنیتی نسبت به لینوکس و توزیع های لینوکسی نداشتم و کاملا هم اتفاقی با اوبونتو آشنا شدم که خودش یه پست جداگونه رو میطلبه :) به همین خاطر این مطلب رو برای کسایی مینویسم که قصد استفاده و تجربه توزیع های لینوکسی رو دارند. یکی از مشکلاتی که میشه گفت اکثر کاربران تازه کار با این سیستم عامل دارند این است که فکر میکنن روشهای ویندوزی هم اینجا کارساز است و میتونن مشکلشون رو رفع کنند! خوب این خودش اولین مشکل است! شما باید بدونید لینوکس ویندوز نیست! یادتون باشه توزیع های لینوکسی کلا ساختارش با سیستم عامل هایی مثل ویندوز سون متفاوت است به همین خاطر هم انتظار نداشته باشید روشهای ویندوزی اینجا زیاد کارساز باشه! پس تفاوتهایی هم که دارن منطقی هستش و شما به عنوان کاربر باید خودتون رو با شرایط جدید سازگار کنید! :) مطالعه و سرچ کردن در مورد موضوعات زیر میتونه به شما در درک مناسب واستفاده از توزیع های لینوکسی کمک کنه:

1. ساختار فایل در توزیع های لینوکسی
2. ساختار پوشه ها در توزیع های لینوکسی
3. نحوه پارتیشن پارتیشن بندی در توزیع های لینوکسی (خیلی خیلی مهم!)
4. روشهای نصب برنامه در توزیع های لینوکسی
5. نرم افزارهای مشابه و جایگزین برای انجام دادن کارهایتان
6. سرچ در مورد میزکارهای مورد استفاده در توزیع های مبتنی بر لینوکس
7. سرچ در مورد توزیع های محبوب و اینکه کدومشون برای شما مناسب تر است!
8. سرچ در مورد مشکلات احتمالی در بدو ورود به توزیع های لینوکسی
9. آشنایی مقدماتی با دستورات پایه ای خط فرمان ( خونسردی خودتون رو حفظ کنید خط فرمان لولو خور خوره نیست! :)) )

از بین موضوعات بالا ۲ مورد اول، گزینه ۱ و ۲ شاید زیاد به کار کاربران عادی مثل خودم :-) که بیشتر فعالیتشون وبگردی، دیدن فیلم، گوش دادن به موسیقی و کار کردن با اسناد آفیس هستش زیاد نیاد! اما اگه یه کمی اطلاعات داشته باشید بد نیست! اما سایر موارد بهتر است در موردشون مطالعه و سرچ کرد! از بین موارد بالا گزینه ۳ که نحوه پارتیشن بندی هستش هرکسی که قصد ورود به این سیستم عامل رو داره باید یاد بگیره! چون سهل انگاری و اشتباه در پارتیشن بندی همانا، به فنا رفتن اطلاعاتان هم همانا! :))  پس دقت لازم رو داشته باشید! این رو یادتون باشه شما سالیان سال با سیستم عامل ویندوز سر کردید پس تغییر در اوایل ممکنه براتون سخت باشه چون روشهایی که اونجا مرسوم بوده ممکنه اینجا در بعضی موارد خوب جواب نده! پس داشتن اطلاعات در موارد بالا مسیر شما رو در فراگیری و مواجه شدن با تغییر رو راحتر میکنه! موارد بالا رو خودم سعی میکنم یواش یواش و آرام ( از اونجایی که آدم تنبلی هستم و این پست هم بعد از چند سال نوشتم) در وبلاگ قرار بدم اما اللحساب شما خودتون زحمت سرچ کردن موارد بالا رو بکشید :))) 

شروع به کار وبلاگ پس از چند سال

خوب به سلامتی این اولین پستم بعد از چند سال هست و تصمیم دارم حداقل هر ۱۰ روز تا ۲ هفته یکبار مطلبی رو در وبلاگ بزارم که کمک حال کاربران بخصوص تازه کارها باشه. پس برو که بریم :))

چه کارهایی را بعد از نصب اوبونتو ۱۱٫۱۰ باید انجام دهیم؟ (قسمت اول)

اوبونتو ۱۱٫۱۰ با اسم Oneiric Ocelot منتشر شده است. همانطور که شما هم میدانید اوبونتو محبوب ترین توزیع لینوکس که هدف آن قابلیت استفاده و سهولت نصب است. یونیتی "unity" میزکار اوبونتو تغییرات اندکی را داشته است. اول از همه LightDM مدیر جدید ورود به سیستم است. Places به Lenses تغییر نام داده است. این قابلیت در حال حاضر نیز گزینه های فیلترینگ پیشرفته مانند رتبه بندی، محدوده ها و موضوعات می باشد. ورژن جدید اوبونتو با طراحی جدیدی از ubuntu software center آمده که به شما این امکان را میدهد که به هزاران برنامه دسترسی داشته باشید. شما میتوانید برنامه هایی  که رتبه های بالاتری دارند را مشاهده کنید، نرم افزارها را بوسیله رتبه بندی و نظرات کاربران با هم مقایسه کنید و در نهایت برنامه مورد علاقه تان را پیدا و نصب نمایید. خوب تا اینجای کار اگر اوبونتو را دانلود و نصب کردید اجازه دهید تا چند ترفند و نکاتی را به شما آموزش دهیم تا از این سیستم عامل قدرتمند لذت بیشتری ببرید ;).
توجه : جهت اجرای دستورات باید از خط فرمان استفاده کنید به همین خاطر باید وارد ترمینال "Terminal" شوید.

• نصب Restricted Extras

برنامه ها و قابلیت هایی که توسط Restricted Extras نصب و ایجاد میشوند عبارتند از:

Adobe Flash Player, Java Runtime Environment (JRE) (sun-java-jre), Firefox plug-ins (icedtea), set of Microsoft Fonts (msttcorefonts), multimedia codecs (w32codecs or w64codecs), mp3-compatible encoding (lame), FFMpeg, extra Gstreamer codecs, the package for DVD decoding (libdvdread4, but see below for info on libdvdcss2), the unrar archiver, odbc, and cabextract

تمام قابلیتهای بالا با دستور زیر نصب میشوند: 

sudo apt-get install ubuntu-restricted-extras 

• نصب Gnome Tweak Tool

در واقع این ابزار برنامه جهت کانفیگ راحت و آسان اوبونتو است. این برنامه بسیاری از گزینه های مفید جهت دسکتاپ و سیستم فراهم میکند.

sudo apt-get install gnome-tweak-tool

 پس از نصب، Gnome Tweak Tool باید با نام Advanced setting در منو باشد. علاوه بر این میتوانید با استفاده از ابزار فونتها، تم و ... را تغییر دهید.

• Multimedia

 جهت اجرای فایل های صوتی و تصویری بایستی این قابلیت ایجاد شود. بعد از نصب restricted extras  شما هنوز قادر به مشاهده فایل های DVD نیستید که برای رفع این مشکل باید بسته libdvdcss2 رو از لیست مخازن اوبونتو نصب کنید . برای این کار 2 دستور زیر رو در ترمینال وارد کنید.

sudo apt-get install libdvdread4

 sudo /usr/share/doc/libdvdread4/install-css.sh

• پیکربندی unity

 به طور پیشفرض گزینه ای جهت پیکربندی یونیتی در اوبونتو نصب نیست. از این رو شما جهت این کار بایستی CompizConfig  را نصب نمایید. پس از این که این برنامه را نصب کردید شما میتوانید Launcher، کلیدهای میانبر و... را تنظیم کنید. (یادتان باشد جهت اجرای قابلیتهای این ابزار بایستی کارت گرافیک شما قابلیت اجرای 3D را داشته باشد). 

sudo apt-get install compizconfig-settings-manager

مثلا شاید دوست داشته باشید Launcher (همون نوار ابزار سمت چپ) در سمت چپ ثابت باشه و حرکت نکنه. برای این کار ابتدا برنامه compizconfig رو در قسمت Dash سرچ سپس بر روی  اون کلیک کنید تا از بشه. سپس در قسمت Desktop بر روی ubuntu unity plugin کلیک کنید تا به قسمت مربوطه وارد بشید. سپس در تب Behaviour در قسمت Hide launcher گزینه Never را انتخاب کنید.

• نصب درایورها

جهت این کار برنامه Additional Drivers را اجرا کنید سپس هر درایوری را که احتیاج به نصب دارد بر روی Active کلیک کنید تا درایور مربوطه نصب شود.

آموزش تصویری نصب لینوکس اوبونتو ۱۱٫۱۰

پس از چند پست ابتدایی وبلاگ و آشنایی مختصر با این سیستم عامل میریم سراغ آموزش نصب لینوکس توزیع اوبونتو.
این راهنما به شما یاد میده چطور این سیستم عامل رو بر روی یک سیستم دسکتاپ نصب کنید. گام اول دانلود ویا تهیه سی دی یا دی وی دی این سیستم عامل هستش، سی دی اوبونتو دسکتاپ دیسک زنده یا live media نیز خوانده میشود که به شما اجازه میدهد اوبونتو را  بدون اینکه نصب کنید امتحان و اگر از آن خوشتان آمد نصبش کنید. اوبونتو دسکتاپ همراه با بسیاری از برنامه ها نصب میشود که  برای بسیاری از سیستمهای خانگی و حرفه ای مناسب می باشد. میتوانید این دمو را مشاهده و ویژگی های آن را قبل از دانلود مطالعه کنید. 

برای دانلود اینجا را کلیک تا فایل iso را دانلود کنید. حداقل رم یا حافظه مورد نیاز مورد نیاز جهت اجرای گرافیکی دیسک زنده 512mb می باشد، اگر سیستم شما رم کمتری دارد میتوانید نسخه متنی یا text based آن را از اینجا دانلود کنید (توجه: در این راهنما نسخه گرافیکی توضیح داده میشود). نام فایل iso جهت دانلود در نسخه های ۶۴ بیتی "ubuntu-11.10-desktop-amd64.iso" و در نسخه های ۳۲ بیتی
"ubuntu-11.10-desktop-i386.iso" نام دارد. توجه کنید نسخه amd64 بر روی تمام پردازنده های Intel/AMD/Via و... اجرا میشود. اگر شک دارید نسخه ۳۲ بیتی آن را دانلود کنید. پس از دانلود باید این فایل iso را رایت کنید و از آن ایمیج تهیه کنید(اگر نمیدانید فایل های iso را چگونه رایت کنید گوگل کنید! یا اینکه اینجا کلیک کنید و در قسمت Burn your CD or create a bootable USB stick بر روی Show me how کلیک کنید تا طریقه رایت کردن فایل های iso را به شما نشان دهد).
پس از این که فایل iso را رایت کردید آن را درون درایو سی دی یا دی وی دی خودقرار دهید سپس سیستم خود را ریستارت کنید تا از طریق دیسک زنده سیستم بوت شود. اطمینان حاصل کنید که سیستم شما میتواند از روی سی دی بوت شود. شما معمولا میتوانید boot device خود را زمانی که سیستم راه اندازی مجدد شد با فشردن کلید های مثل F8, F12 یا Delete انتخاب کنید. پس از اینکه سیستم با سی دی بوت شد گزینه Try Ubuntu را مطابق تصویر زیر انتخاب نمایید.

برای دیدن عکس در اندازه بزرگ بر روی آن کلیک کنید

با انتخاب Try Ubuntu شما این سیستم عامل را به طور کامل به صورت زنده مشاهده میکنید. اگر گزینه "Install Ubuntu" را انتخاب کنید یکراست سیستم عامل را نصب میکند. پس از اینکه دیسک زنده لود شد هیچ چیزی بر رو هارد دیسک شما نصب نمیشود و همه چیز از روی سی دی اجرا میشود. هم اکنون شما میتوانید اوونتو را تست و در پایان در صورت تمایل آن را نصب کنید. 

شروع نصب

جهت نصب بعد از اینکه سی دی زنده بالا آمد بر روی آیکون "Install Ubuntu 11.10" که بر روی دسکتاپ است دو بار کلیلک تا پروسه نصب شروع شود. تصویر زیر گویای همه چیز است! شما میتوانید پارتیشن جدید ایجاد و یا پارتیشن های موجود را تغییر دهید.

سپس زبان را انتخاب کنید و بر روی Continue کلیک کنید، مطابق تصویر زیر:

سپس مطابق تصویر زیر بر روی Forward کلیک کنید (اگر اینترنت شما سرعت بالایی دارد میتوانید تیک دو گزینه پیش رو را بزنید)

روش انتخاب پارتیشن

پارتیشن بندی اتوماتیک

در این روش شما اجازه میدهید اوبونتو در کنار سایر سیستم عامل هایتان مانند ویندوز نصب کنید یا اینکه با انتخاب گزینه erases disk and install ubuntu کل هارد را پاک و اوبونتو را نصب کنید! (توجه: اگر قصد دارید از ویندوز هم در کنار اوبونتو استفاده کنید به هیچ عنوان  گزینه erases disk and install ubuntu را انتخاب نکنید!). 

پارتیشن بندی دستی

ما برای نصب اوبونتو به صورت استاندارد نیاز به سه عدد پارتیشن جداگانه داریم یعنی:  1. پارتیشن ریشه "/" که سیستم‌فایل لینوکس به صورت زیر شاخه داخل این پارتیشن قرار خواهند گرفت و به عبارتی محل نگهداری کل سیستم‌عامل می‌باشد مثل پارتیشنی که ویندوز را داخل آن نصب می‌کنید و حداقل باید ۱۰ گیگ را به این پارتیشن اختصاص بدید 2.  پارتیشن خانه "home/"  که در این پارتیشن نیز اطلاعات مربوط به کاربران جای خواهند گرفت، مزیت این پارتیشن در حالتی که جداگانه ساخته شود این است که با نصب مجدد سیستم‌عامل اطلاعات مربوط به کاربران دست نخورده و به همان شکل قبلی باقی خواهند ماند به طوری که دیگر نیاز به تنظیم مجدد نرم‌افزارهای مورد استفاده‌تان را نخواهید داشت. حداکثر حجم را به این پارتیشن اختصاص دهید و 3. - پارتیشن "swap" که  این پارتیشن تحت ساختار سیستم‌فایل جایی متصل نمی‌شود محل قرارگیری Swapping File لینوکس که همان حافظه مجازی روی دیسک سخت است، می‌باشد. بهتر است حجم آنرا ۱.۵ تا ۲ برابر حافظه [Ram] سیستم خود تعیین نمایید (یا حداقل ۱ گیگ). نکته: لازم به ذکر است میتوان ۲ پارتیشن ریشه "/" و "swap" را جهت نصب به کار برد به طوری که حدود ۱/۵ تا ۲ برابر رم خود را به پارتیشن "swap" و مابقی را به پارتیشن ریشه "/" اختصاص دهید. برای اطلاعات بیشتر در خصوص پارتیشن بندی به  اینجا یا اینجا  مراجعه کنید. 

گزینه Something else را انتخاب کنید. سپس بر روی درایوی که میخواهید اوبونتو را در آن نصب کنید کلیک و دکمه Add را کلیک کنید (بهتر است قبل از نصب اوبونتو یک درایو را به اوبونتو اختصاص دهید تا هنگام نصب آن را به فرمت یا پارتیشن اوبونتو تغییر دهید). 

سپس مطابق تصاویر زیر عمل کنید و حجمی از درایو را به پارتیشن "/" اختصاص دهید و فرمت ext4 را برگزینید. جهت ساخت پارتیشن "home/" نیز همین گونه عمل کنید منتها Mount point را "home/" انتخاب کنید.

در پایان باید پارتیشن swap را بسازید که مطابق شکل زیر است

پس از اینکه پارتیشن بندی پایان یافت بر روی Install Now کلیک کنید.  درقسمت بعد موقعیت جغرافیای خودتون رو مشخص کنین و Forward رو کلیک کنید. 

در مراحل بعدی بایستی کیبورد که persian رو انتخاب و در مرحله آخر یوزرنیم و پسورد خودتون رو انتخاب میکنید.

پس از اینکه نصب کامل شد بر روی Restart now کلیک تا عملیات نصب تکمیل شود. خوب شما تونستید اوبونتو رو نصب کنید :). در این آموزش من سعی کردم به صورتی توضیح بدم که یه فرد مبتدی هم متوجه بشه.

پیروز باشید :)

منبع:

http://wiki.ubuntu.ir/Installation/Partitioning

اوبونتو محبوب ترین و کاربرپسندترین توزیع لینوکس

نمایی از دسکتاپ لینوکس اوبونتو

در این پست قصد دارم توزیع لینوکس اوبونتو، یکی از محبوب ترین و کاربرپسندترین توزیع لینوکس را معرفی کنم. اوبونتو (به انگلیسی: Ubuntu) یک توزیع گنو/لینوکس است که بر مبنای توزیع دبیان پایه‌گذاری شده‌است؛ اما با آن تفاوت دارد. نام اوبونتو از یکی از مفاهیم آفریقای جنوبی به معنی «انسانیت نسبت به دیگران» (به انگلیسی: Humanity Towards Others) گرفته شده‌است. از ویژگی‌های بارز اوبونتو می‌توان به کاربرپسند بودن، سادگی، زیبایی، سرعت و عدم نیاز به سخت‌افزار پیچیده اشاره کرد.
این سیستم‌عامل یکی از کاربرپسندترین توزیع‌های گنو/لینوکس است و در مدت نسبتا کوتاه عمر خود، توانسته رشد خیره‌کننده‌ای در جذب کاربران عادی داشته باشد. بر طبق آمار وب، این توزیع در بین دیگر توزیع‌های گنو/لینوکس ۵۰ تا ۷۰ درصد سهم بازار را بدست آورده‌است. در ایران نیز این سیستم‌عامل کاربران زیادی را جذب کرده و جامعهٔ مجازی نسبتا خوبی در کنار آن شکل گرفته‌است. اوبونتو دارای پشتیبانی نسبتا خوبی از تمام زبان‌های زنده دنیا از جمله زبان فارسی است.
در این پست قصد دارم توزیع لینوکس اوبونتو، یکی از محبوب ترین و کاربرپسندترین توزیع لینوکس را معرفی کنم.
اوبونتو (به انگلیسی: Ubuntu) یک توزیع گنو/لینوکس است که بر مبنای توزیع دبیان پایه‌گذاری شده‌است؛ اما با آن تفاوت دارد. نام اوبونتو از یکی از مفاهیم آفریقای جنوبی به معنی «انسانیت نسبت به دیگران» (به انگلیسی: Humanity Towards Others) گرفته شده‌است.
اوبونتو هر ۶ ماه یک بار نسخهٔ جدیدی را عرضه می‌کند. هر نسخه از اوبونتو، تا ۱۸ ماه پس از انتشار آن نسخه، پشتیبانی می‌شود. اوبونتو دارای نسخه‌هایی با پشتیبانی بلند مدت نیز هست که به جای پشتیبانی ۱۸ ماهه، ۳ سال پشتیبانی برای نسخهٔ ویژهٔ رایانه‌های شخصی و ۵ سال پشتیبانی برای نسخه‌های سرور ارائه می‌کند.

داشبورد اوبونتو ۱۱.۱۰

آخرین نسخه اوبونتو، نسخه ۱۱٫۱۰ و با نام "پلنگ راه‌راه آمریکایی|پلنگ راه‌راه" است که براساس اعلام قبلی در تاریخ ۱۳ اکتبر ۲۰۱۱ منتشر شد.  اولین نسخه اوبونتو در ۲۰ اکتبر ۲۰۰۴ عرضه شد و به عنوان یک شاخه شاخه از دبین گنو/لینوکس به طور موقت آغاز به کار کرد؛ هدف آن این بود که از کد دبین استفاده کند تا هر شش ماه یک نسخه جدید از اوبونتو را عرضه نماید. برخلاف برخی از شاخه‌های همه منظوره دیگر دبین مانند Xandros، Linspire و Libranet کنونیکال به فلسفه دبین پایبند بوده و اغلب اوقات به جای تکیه بر متن‌های بسته به عنوان مدل تجاری خود به فلسفه نرم‌افزار آزاد تکیه می‌کند. یکی از نکات مورد توجه در پروژه اوبونتو، تأکید بر دسترسی و جهانی‌سازی است. به همین منظور این نرم‌افزار برای تمام ملیت‌ها موجود است. کار کردن با آن بسیار راحت است و حتی کاربران ناآشنا هم، به راحتی به محیط آن عادت می‌کنند.
همهٔ نسخه‌های اوبونتو تا ابد رایگان هستند. دیسک‌های فشردهٔ اوبونتو به رایگان برای کسانی که آن را از طریق پست الکترونیکی درخواست کرده‌اند، فرستاده می‌شود. همچنین پروژه‌ای با نام ادوبونتو وجود دارد که این سیستم‌عامل همان‌طور که از نامش هم مشخص است، برای استفاده در کلاس‌های درس و محیط‌های آموزشی مناسب است. پروژهٔ دیگری نیز از این سیستم‌عامل با نام کوبونتو طراحی شده‌است که از میزکار کی‌دی‌ای استفاده می‌نماید. خانواده اوبونتو شامل اوبونتوی رومیزی، اوبونتو سرور، کوبونتو نِت‌بوک[واژه‌نامه ۳]، کوبونتو، ادوبونتو، گوبونتو، اوبونتو MID، اوبونتو نِت‌بوک، اوبونتو JeOS، اوبونتو Enterprise Cloud، اوبونتو استودیو، Mythbuntu، زوبونتو و لوبونتو می‌شود.
بنیاد Wikimedia، موسسه پشتیبانی کننده پروژه ویکی‌پدیا اعلام کرد که در حال مهاجرت دادن مجموعه سرورهای خود به توزیع اوبونتو است. این مهاجرت بخشی از تلاش این بنیاد برای نگهداری آسانتر ۴۰۰ سرور پروژه‌های مختلف این بنیاد (به علت حرفه‌ای بودن فدورا) است که پیش از این از نسخه‌های مختلف Redhat و Fedora استفاده می‌کرده‌اند. تمرکز اوبونتو برقابلیت استفاده شامل استفاده گسترده از ابزار sudo است که به کاربران اجازه می‌دهد که وظایف مدیریتی خود را بدون ایجاد یک نشست ابر کاربر انجام دهند. اوبونتو به ۲۵۶ مگابایت RAM و پس از نصب برروی دیسک سخت به سه گیگابایت از فضای دیسک سخت نیاز دارد (هرچند روش‌های دیگری برای نصب و اجرای اوبونتو برروی سخت افزارهای با قابلیت کمتر وجود دارد).

منبع:

ویکی پدیا

پرطرفدارترین و مبحوب ترین توزیع های لینوکس کدامند؟

در این پست سعی میکنم ۱۲ توزیع لینوکس که از سایر توزیع ها معروف تر و پرطرفدارتر هستند رو به همراه توضیحاتی مختصری از هر کدام معرفی کنم، توضیحات بیشتر در خصوص هر توضیح در پست های اینده آورده خواهد شد.

1. لینوکس اوبونتو Ubuntu: کاربر پسند توزیع لینوکس که تا کنون ساخته شده است! برخی از کاربران قدرت آن را دوست ندارند! چرا که آنها می گویند "بیش از حد کاربر پسند" است!! ، اما به نظر می رسد اکثر مردم با آن بسیار راحتند و از آن لذت میبرند. من چندین نسخه از آن را امتحان کردم و چیز بدی ندیدم :) این یک توزیع بزرگ است. از ویژگی‌های بارز اوبونتو می‌توان به کاربرپسند بودن، سادگی، زیبایی، سرعت و عدم نیاز به سخت‌افزار پیچیده اشاره کرد. این سیستم‌عامل یکی از کاربرپسندترین توزیع‌های گنو/لینوکس است و در مدت نسبتا کوتاه عمر خود، توانسته رشد خیره‌کننده‌ای در جذب کاربران عادی داشته باشد. 
2.  لینوکس فدورا Fedora: این پروژه توسط شرکت ردهت حمایت می‌شود. این توزیع یکی از توزیع هایی از لینوکس است که به مدت طولانی مورد پسند کاربران است.  طبق آمار ارائه‌شده در وبگاه distrowatch.com، فدورا (پس از اوبونتو و مینت) سومین توزیع پرطرفدار لینوکس است.
3. لینوکس مینت Mint:  یکی از توزیع‌های گنو/لینوکس است که برای کاربرد شخصی و در ویرایش‌های مختلفی در دسترس است. این توزیع طبق آمار سایت distrowatch.com دومین توزیع پرطرفدار است. لینوکس مینت یک توزیع اوبونتو بیس است بدین معنی که از اوبونتو به عنوان نسخه مبنا استفاده می کند و معمولا بین دو تا چهار هفته بعد از انتشار نهایی توزیع اوبونتو انتشار داده میشود از این رو میشود انتظار داشت اشکالاتی که در اوایل ارائه اوبونتو ممکن است وجود داشته باشد در لینوکس اوبونتو رفع شده باشد. لازم به ذکر است این توزیع  با سرعت بسیار زیادی در حال رشد است و چه بسا جای اوبونتو را بتواند بگیرد! البته خودم تا کنون از این توزیع استفاده نکردم.
4. لینوکس پارسیکس Parsix: پارسیکس گنو/لینوکس نام یک توزیع زنده از گنو/لینوکس است که برگرفته از گنو/لینوکس کانوتیکس و مبتنی بر دبیان می‌باشد و از میزکار کامل گنوم به عنوان میزکار پیش‌گزیده استفاده شده‌است و کلیه بسته‌های نرم‌افزاری لازم برای یک توزیع مخصوص میزکار را داراست.  پارسیکس ابتدا برای کاربران فارسی زبان طراحی شده‌بود ولی در حال حاضر دارای جامعه کاربری فعال از سرتاسر جهان می‌باشد. آلن باغومیان ایجادکننده این توزیع، در ششم بهمن ماه سال ۱۳۸۳ خبر انتشار اولین نسخهٔ عمومی پارسیکس گنو/لینوکس را در سایت رسمی آن منتشر کرد. داشتن صفحه کلید فارسی استاندارد، استفاده از فونت فارسی آزاد، تنطیمات پیش‌گزیده برای صفحه کلید فارسی و نیز داشتن لغت‌نامه‌ای چند زبانه برای ترجمهٔ کلمات، محیطی مناسب را برای هر کاربر ایرانی و فارس زبان فراهم می‌سازد.
5. دبیان Debian: محصول اصلی پروژهٔ دبیان، یک سیستم‌عامل آزاد و از توزیع‌های گنو/لینوکس است که از سال ۱۹۹۳ تولید شده‌است. از مفاد بنیادی این پروژه این است که تمام محصولات تولیدی باید آزاد باشند. دبیان پدربزرگ پیر لینوکس است و جزو یکی از اولین توزیع های لینوکس می باشد. توزیع بسیار محبوب اوبونتو، بر مبنای دبیان و با تکیه بر آن شکل گرفته و رشد کنند.
6. اپن سوزه OpenSuse: اوپن سوزی یک سیستم عامل بر پایه گنو/لینوکس است که صرفا برای سیستم های کامپیوتری خانگی ، لپ تاپ ها و سرور طراحی و برنامه نویسی شده است . با استفاده از این سیستم عامل شما قادر خواهید بود که در محیط اینترنت به وبگردی بپردازید و همچنین ایمیل های خود را مدیریت کنید . اوپن سوزی این امکان را به شما می دهد که اسناد دیجیتالی خود را از قبیل عکس ، موزیک ، ویدئو و استاد دفتری خود را هرچه بهتر مرور و مدیریت کنید و لحظات خوشی را با استفاده از آن برای خود رقم بزنید.
7. آرچ لینوکس Archlinux: آرچ لینوکس (یا آرچ) یک توزیع گنو/لینوکس است که با هدف سبک بودن و ساده بودن ساخته شده است. رویکرد طراحی تیم توسعه بر روی "سادگی"، ظرافت، صحت کد و کوچک بودن آن گذاشته شده است. «سادگی» بر مبنای تعریف آرچ، «... فاقد افزونه‌ها، تغییرات و پیچیدگیهای غیرضروری بودن ...» است. و از دیدگاه توسعه‌دهنده/برنامه‌نویس تعریف می‌شود نه از دیدگاه کاربر. توجه آرچ به سادگی و اقتصادی بودن سیستم برای توسعه‌دهنده‌ها، درمیان مسائل دیگر، به این معنی نیست که برای کمک به کاربر برنامه‌های گرافیکی برای تنظیمات سیستم ساخته می‌شود، برای مثال مدیر بستهٔ آرچ (pacman) هیچگونه واسط گرافیکی رسمی‌ای ندارد. ولی توجه بیشتر روی ساختن و آماده کردن فایلهای تنظیمات با حاشیه نویسی خوب، و استفادهٔ بهینه از خط فرمان است. این مسئله باعث شد که آرچ به عنوان یک توزیع برای «کاربران متوسط و حرفه‌ای که از کار با خط فرمان نمی‌ترسند» معروف گردد.
8. پی‌سی‌لینوکس ‌اواس PCLinuxOS:  گاهی اوقات به اختصار به آن پی‌سی‌لوس هم می‌گویند، یک توزیع گنو/لینوکس با میزکار پلاسمای کی‌دی‌ای است. این سیستم‌عامل آزاد با هدف سادگی برای کامیپوترهای شخصی ساخته شده‌ است. نحوه انتشار این توزیع به صورت غلطان است. این به ایم معنی است که شما سیستم عامل را نصب می کنید. سپس در آپدیتهایی که انجام می دهید سیستم خود را به جدید ترین نسخه به روز رسانی خواهید کرد. 
9. سِنت ‌اواِس CentOS: سِنت‌اواِس  یک توزیع گنو/لینوکس مبتنی بر توزیع تجاری ردهت است که از طرف جامعهٔ کاربری آن حمایت و توسعه پیدا می‌کند. سنت اواس محبوب ترین توزیع لینوکس برای سرورهای وب می باشد که تقریبا ۳۰ ٪ از تمام سرور‌های لینوکس را در بر می‌گیرد. 
10. لینوکس mageia: Mageia جدیدترین توزیع در این فهرست است، اما ریشه های آن به جولای 1998 هنگامی که گائل دوال لینوکس Mandrake را راه اندازی کرد.  Mageia ادامه راه مندریوا را در موقعیتی استوار و به دور از هرگونه حاشیه و نوسان نشانه رفته بود. در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۰ بیانیه‌ای مبنی بر دلایل شکل‌گیری این توزیع منتشر شد.
11. لینوکس اسلکور Slackware : گاهی اسلکویر نیز تلفظ می‌شود، قدیمی‌ترین توزیع آزاد و متن‌باز زندهٔ لینوکس است، که به صورت رایگان عرضه می‌شود و توانسته موفقیتی جهانی کسب کند. اسلکور در سال ۱۹۹۳ بوسیله Patrick Volkerding از لینوکس SSL مشتق شده است. هر توزیع لینوکس برای خود فلسفه ای دارد ، فلسفه ی اسلکور ساده بودن ، پایدار بودن ، کاربرمدار بودن است. و به طور کلی اسلکور برای کسانی است که از یادگیری و تنظیم دقیق سیستم خود لذت می برند. لازم به ذکر است  موقع نصب واسط گرافیکی وجود ندارد.
12. لینوکس جنتو Gentoo: جنتو لینوکس  نام یکی از توزیع‌های گنو/لینوکس است. نام جنتو از نام نوعی پنگوئن گرفته شده است. این توزیع گنو/لینوکس به شما امکان می‌دهد تقریباً تمام برنامه‌ها را آن طور که خودتان می خواهید کامپایل کنید و بنا بر نیازهایتان آنها را با ابزار جنتو بهینه کنید.  به همین دلیل جنتو یکی از سریع‌ترین توزیع‌های گنو/لینوکس است. توزیع جنتو به علت سرعت زیادش جنتو نام گرفت!  جنتو برای چه کسانی مناسب و برای چه کسانی نامناسب است؟
    در صورتیکه شما کاربری متوسط و یا بهتر از متوسط هستید و علاقه زیادی دارید که بدانید چه در قلب سیستم شما می گذرد و از آن مهمتر دوست دارید همه چیز در کنترل شما باشد جنتو می تواند توزیع ایده آل شما باشد. اگر روحیه ماجراجویی ندارید هم بهتر است از خیر جنتو بگذرید چون تنها نتیجه احتمالی آن سردرد برای شما و همچنین افرادی خواهد بود که پاسخگوی سوالات شما هستند

در پایان بنا به تجربه برای کسانی که مدتها از سیستم عامل ویندوز استفاده کرده اند پیشنهاد میکنم بر اساس اولویت از یکی از توزیع های اوبونتو، لینوکس مینت یا پارسیکس استفاده نمایند. این نظر شخصی من هستش و ممکنه بعضی ها توزیع های دیگری معرفی کنند.

منابع:

ویکی پدیا

http://geektrio.net/?p=1404

http://distrowatch.com

کاربردهای سیستم‌عامل‌های شکل گرفته بر پایه لینوکس

در گذشته یک کاربر لینوکس برای پیکربندی و نصب سیستم خود، نیازمند دانش بالایی از رایانه بود. این دلیل به علاوه جذاب بودن دسترسی به درون سیستم، باعث شده بود که به طور سنتی کاربران لینوکس را (بر خلاف کاربران ویندوز یا مَک‌اواِس) کسانی شکل بدهند که با تکنولوژی بیشتر دمخور هستند. افرادی که معمولاً با القاب «هَکِر» و «گیک» شناخته می‌شوند. این نگرش در سال‌های اخیر با افزایش راحتی کار در لینوکس و گسترده شدن استفاده از بسیاری از توزیع‌ها، اعتبار خود را از دست داده‌است. لینوکس در بازار سرورها و کاربردهای ویژه (مانند پردازش تصویر و سرویس‌های وِب) پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرده و در حال ورود به بازار بزرگ رایانه‌های رومیزی است.

لینوکس اساس مجموعه نرم‌افزار سرور موسوم به ل.آ.م.پ ((ل)ینوکس، (آ)پاچی، (م)ای‌اس‌کیوال, (پ)رل/(پ)ی‌اچ‌پی/(پ)ایتون) را تشکیل می‌دهد که میان گسترش‌دهندگان وب محبوبیت گسترده‌ای کسب کرده‌است. بدلیل پایداری و انعطاف لینوکس، این سیستم‌عامل حضور پررنگی به عنوان سیستم‌عاملی برای کامپیوترهای کارساز دارد. بر اساس آمار در سال ۲۰۰۸، از میان ۱۰ تا از معتبرترین شرکت هاستینگ دنیا، ۵ شرکت سیستم‌عامل لینوکس را در کارسازهای وب خود بکار می‌گیرند. توزیع های لینوکس به طور گسترده ای به عنوان سیستم عامل در ابر رایانه ها استفاده می شود : از نوامبر سال 2010، از 500 سیستم برتر ، 459 مورد (91.8 ٪)تحت اجرای توزیع های لینوکس هستند. لینوکس همچنین به عنوان سیستم عامل برای سکویا آی بی ام قوی ترین ابر رایانه جهان که در سال 2011 به بهره برداری می رسد، به کار خواهد رفت .

از لینوکس همچنین بیشتر در سیستم‌های کارگذاشته استفاده می‌شود. قیمت اندک آن باعث می‌شود انتخابی ایده‌آل برای ابزارهایی مانند سیمپیوتر (رایانه‌ای که برای جمعیت کم درآمد کشورهای در حال گسترش طراحی شده) باشد.

لینوکس با داشتن محیط‌های رومیزی مانند گنوم و کی‌دی‌ای، رابط کاربری همچون اپل مکینتاش و مایکروسافت ویندوز را در کنار دیگر محیط‌های گرافیکی و رابط خط فرمان یونیکس-مانند سنتی‌اش، عرضه می‌کند. هرچند نرم‌افزارهای گرافیکی لینوکس برای بسیاری از مصارف وجود دارند، در بسیاری زمینه‌ها نرم‌افزارهای خصوصی هنوز از گستره و میزان محبوبیت بیشتری برخوردارند.

منبع:

ویکی پدیا

پیشینه و مجوز سیستم عامل لینوکس

در سال ۱۹۸۳ میلادی ‏ریچارد استالمن که رئیس بنیاد نرم‌افزارهای آزاد بود پروژه گنو (GNU) را آغاز کرد. در این پروژه که یک جنبش نرم‌افزاری محسوب می‌شد برنامه‌نویسان با یکدیگر همکاری می‌کردند که این همکاری تا به حال نیز ادامه دارد.

آن زمان بیشتر ابزارهای پروژه گنو که با زبان برنامه‌نویسی سی و اسمبلی نوشته شده بود آماده کار بود و تنها یک هستهٔ مناسب و آزاد کم بود. حتی سیستم‌عامل مینیکس نیز با وجود در دسترس بودن کد منبع آن، آزاد نبود و حق نشر مخصوص داشت. کار در پروژه گنو به سمت طراحی یک هسته مناسب متمرکز می‌شد اما به نظر می‌رسید که برای ایجاد این هسته حداقل چند سال دیگر زمان نیاز است.

این تأخیر برای لینوس توروالدز قابل تحمل نبود. بنابراین خودش دست به کار شد و با الهام از کد مینیکس کار را آغاز کرد. سرانجام در ۲۵ اوت سال ۱۹۹۱ در ساعت ۲۰:۵۷ (به وقت گرینویچ) پیامی تاریخی به گروه خبری comp.os.minix از طرف لینوس توروالدز ارسال شد. او یک دانشجوی فنلاندی بود که آن زمان در دانشگاه هلسینکی درس می‌خواند.

متن پیام او چنین بود:

درود به هر کس که آن بیرون از مینیکس استفاده می‌کند. من هم‌اکنون روی سیستم‌عاملی آزاد برای رایانه‌های ‎‏AT ۳۸۶(۴۸۶)‎‏ کار می‌کنم (فقط برای سرگرمی؛ مانند پروژهٔ گنو بزرگ و حرفه‌ای نیست). از ماه آوریل کار را آغاز کرده‌ام و هم‌اکنون این سیستم‌عامل آماده‌است و کار می‌کند. دوست دارم از دیدگاه دیگران در مورد سیستم‌عاملم با خبر شوم. چه آنان که مینیکس را دوست دارند و چه آنان که دوست ندارند. چرا که سیستم‌عامل من تا حدی شبیه به مینیکس است.

در حال حاضر (۱٫۰۸)bash و(۱٫۴۰) gcc را بر روی آن دارم و چیزهای دیگری که به نظر می‌رسد همه درست کار می‌کنند. این بدان معناست که طی چند ماه آینده چیز به‌دردبخوری فراهم خواهم کرد و دوست دارم بدانم مردم بیشتر چه امکاناتی لازم دارند. به هر پیشنهاد و نظری خوش‌آمد می‌گویم اما قول نمی‌دهم که آن را انجام دهم!

لینوس (torvalds@kruuna.helsinki.fi).

پ.ن: بله این نرم‌افزار آزاد است. البته قابل انتقال بر روی انواع دیگر رایانه نیست (چرا که دستورات AT۳۸۶ را به کار می‌برد) و ممکن است غیر از سخت‌دیسک AT چیز دیگری را پشتیبانی نکند. این همه چیزی است که من دارم!

 لینوکس برخلاف مینیکس (یک سیستم‌عامل ساده نوشته شده توسط پروفسور اندرو تننبام که برای آموزش طراحی سیستم‌عامل به کار می‌رفت) که از معماری ریزهسته استفاده می‌کرد، با ایده هسته‌های یکپارچه طراحی شده بود. اولین نسخهٔ لینوکس در سپتامبر ۱۹۹۱ در اینترنت منتشر شد. دومین نسخه‌ٔ آن به فاصلهٔ کمی در اکتبر همان سال منتشر شد. از آن پس هزاران برنامه‌نویس و هکر در سراسر دنیا در این پروژه شرکت کردند. مقالهٔ «کلیسای جامع و بازار» اثر اریک ریموند مدل گسترش هسته لینوکس و نرم‌افزارهای مشابه را تشریح می‌کند. پنگوئن تاکس نشانه و مایه خوش شانسی هستهٔ لینوکس است. لینوس توروالدز مالک علامت تجاری لینوکس است که به عنوان «نرم‌افزار سیستم‌عامل رایانه برای تسهیل در استفاده و عملیات رایانه» به ثبت رسیده‌است. 

ریچارد استالمن، بنیان‌گذار پروژه گنو در سمت چپ و لینوس توروالدز، نویسندهٔ اصلی هسته لینوکس در سمت راست

مجوز

هستهٔ لینوکس و بیشتر بخش‌های گنو تحت اجازه‌نامه عمومی همگانی گنو (جی‌پی‌اِل) منتشر می‌شوند. جی‌پی‌ال لازم می‌داند که تغییرات کد منبع و کارهای مشتق شده نیز تحت مجوز جی‌پی‌ال منتشر شوند.

گنو/لینوکس 

از آنجایی که ابزارهای گنو که بخش عمدهٔ توزیع‌های لینوکس را تشکیل می‌دهند از پروژه سیستم‌عامل آزاد گنو (که بسیار سابقه‌دارتر از هستهٔ لینوکس است) ریشه گرفته‌اند، ریچارد استالمن و بنیاد نرم‌افزار آزاد درخواست کرده‌اند که سیستم ترکیب شده (از هستهٔ لینوکس و ابزارهای گنو) بدون توجه به نام توزیع‌اش، «گنو/لینوکس» خوانده شود.

برخلاف این که بعضی از توزیع‌ها (مانند «گنو/لینوکس دبیان») از این نام استفاده می‌کنند، بسیاری تنها به گفتن «لینوکس» اکتفا می‌کنند. تفاوت بین هستهٔ توروالدز و سیستمی که شامل این هسته است، همیشه باعث سردرگمی می‌شود و نام‌گذاری همچنان بحث‌انگیز باقی مانده‌است.


منبع:
ویکی پدیا

سیستم عامل لینوکس

برای شروع بهتر است شما شناخت مختصر در خصوص سیستم عامل لینوکس داشته باشید :). از این رو اولین پست این وبلاگ را به معرفی این سیستم عامل اختصاص میدم و سعی میکنم بسیار مختصر باشد، مطالب دیگر در پست های بعدی آورده میشود. در پست های ابتدایی وبلاگ بیشتر به معرفی این سیستم عامل اختصاص میپردازم و به مرور مطالب در خصوص موضاعات گوناگون ریز میشه -:). 

لینوکس (به انگلیسی: Linux) یا گنو/لینوکس (به انگلیسی: GNU/Linux) به خانواده‌ای از سیستم‌عامل‌های شبه یونیکس اطلاق می‌شود که از هسته‌ی لینوکس استفاده می‌کنند که معروف‌ترین نمونه از نرم‌افزار آزاد و متن‌باز شناخته می‌شود. لینوکس قابل نصب بر روی انواع سخت‌افزارهاست، از ساعت (Linux Watch)، تلفن‌های همراه، تبلت‌ها، مسیریاب‌ها، و کنسول‌های بازی گرفته تا رایانه‌های رومیزی، رایانه‌های بزرگ و ابررایانه‌ها. به مجموعه‌ای از نرم‌افزارهای بنا شده بر اجزای گفته شده توزیع لینوکس (linux distribution) می‌گویند که به طور معمول شامل ابزارهای گسترش نرم‌افزار، پایگاه‌های داده، سرویس دهنده‌های وب مثل آپاچی، محیط‌های رومیزی مانند گنوم و کی‌دی‌ای و اکس‌اف‌سی‌ای و مجموعه‌های اداری مانند اُپن آفیس هستند. در ابتدا لینوکس برای استفادهٔ ریزپردازنده‌ها با معماری ۸۰۳۸۶ اینتل طراحی شده بود؛ اما امروزه انواع گوناگون معماری‌ها را پشتیبانی می‌کند و در انواع و اقسام وسایل از کامپیوترهای شخصی گرفته تا ابررایانه‌ها و تلفن‌های همراه به کار می‌رود. این سیستم‌عامل که در ابتدا بیشتر توسط افراد مشتاق گسترش پیدا می‌کرد و به کار گرفته می‌شد، توانسته است پشتیبانی شرکت‌های سرشناسی چون آی‌بی‌ام و هیولت-پاکارد را به دست آورد و با بسیاری از نسخه‌های خصوصی یونیکس رقابت کند. طرفداران لینوکس و بسیاری از تحلیل‌گران این موفقیت را ناشی از استقلال از فروشنده، کم‌هزینه بودن پیاده‌سازی، سرعت بالا، امنیت و قابلیت اطمینان آن می‌دانند.

منبع:

ویکی پدیا